vrijdag 30 mei 2014

Week 22 in Melbourne

24 feb- 2 maart

Maandagochtend moesten we normaal de toiletten kuisen, maar door het zware weekend besloten we wat later te beginnen. Toen we opstonden zagen we dat Alice al die taak was toegewezen door Gavin en dus doken wij nog voor enkele uurtjes ons bed in tot onze gebruikelijke dagtaak begon.
Maandagavond hadden we met Ivar afgesproken om samen eten te maken en daarna nog een filmke te bekijken. Wij begaven ons richting Ivar’s hostel voor pikante kip met zure room en films met Leonardo Dicaprio in de hoofdrol. Na Titanic en The Great Gatsby was het voor ons tijd om de laatste tram huiswaarts te nemen.

Woensdag moesten we vroeg uit de veren omdat het hostel alweer een grondige poetsbeurt nodig had, want een belangrijke verantwoordelijke van een reisorganisatie kwam een kijkje nemen. Hannah was enorm zenuwachtig, maar wij deden onze job zoals gewoonlijk uitermate efficient. Aangezien we onze taken ALTIJD grondig uitvoerden, was er niet echt veel verschil in onze routine. ’s Avonds zijn we nog een stapje in de wereld gaan zetten met het ganse hostel, omdat Joe en Mark (twee staff leden) het hostel voor een tijdje verlieten om een “farmjob” te gaan doen.

Donderdag 27 febr was zowaar de ergste dag in ons housekeeping carrière! Die bewuste morgen waren enkele gasten uit een tweepersoonskamer buitengezet omdat ze het te bont hadden gemaakt. We waren gewaarschuwd, maar wat we te zien kregen, daar waren we niet op voorbereid. De hele kamer lag bezaaid met vuilnis, etensresten, lege drankflessen en kledingstukken. Het stonk er ongelooflijk en alles plakte. Toen we de lakens van de matras haalden, zagen we dat de matras volledig besmeurd was met bloed! Die twee gasten waren blijkbaar zo dronken, dat ze met elkaar slaags waren geraakt en mekaar tot bloedens toe bewerkt hadden. We hebben de vloer en de muur keihard mogen schrobben om de bloedsporen te verwijderen. We hebben er een uur over gedaan om de kamer min of meer terug presentabel te maken! Niet verwonderlijk dat we daarna eventjes moesten bekomen in het park. Toen het wat te fris werd keerden we terug naar het hostel en daar stond Ivar ons op te wachten. Hij had net zijn post komen ophalen en was zo lief geweest om één van zijn zelfgemaakte pizza’s mee te brengen :D

Vrijdag zijn we na vele verwoede pogingen uiteindelijk bij Catherine geraakt, om de opgeruimde versie van haar huisje te gaan bekijken. We hadden haar ook gevraagd of we haar oven konden gebruiken om koekjes te bakken wat uiteraard geen probleem was, zolang ze zelf niets hoefde te doen. Na kort overleg besloten Verena en Ik om BROWNIES te maken. Terwijl we aan het bijkletsen waren vulde het huis zich met de overheerlijke geur van chocolade. Het water liep ons in de mond!!


We lieten een deeltje bij Catherine achter en de rest van de brownies namen we mee naar het hostel. We hadden in het hostel laten vallen dat we brownies gingen maken, dus van zodra we terug waren kregen we enkele nieuwsgierige en hongerige blikken toegeworpen. Andrea had ons geholpen bij het ontvreemden van een bakvorm in ruil voor een stukje brownie. En eigenlijk verdiende zij er sowieso eentje, zo’n lief en vriendelijk meisje! Ook de andere housekeepers kregen er hoogte van en wilden wel allemaal een stukje. Ook Hannah die toevallig passeerde eiste haar deel op.



Sol met de puppie-oogjes
  Het was van grootst belang dat we de brownies zo snel mogelijk in veiligheid brachten anders zou er voor ons niets meer overschieten! Maar zelf op onze kamer, de ultieme verstopplaats was het niet veilig. Want daar troffen we Sol aan die met zijn puppie-oogjes smeekte om een brokje. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ons baksel na twee dagen al volledig was verorberd. Eerlijk toegegeven hebben wij wel het grootste deel binnengespeeld, niet moeilijk als je ontbijt, middagmaal en avondeten gedeeltelijk of volledig uit brownies bestaat.

Het weekend in het hostel was zacht uitgedrukt hectisch: afgewezen minnaars, buitengesmeten klanten en heel veel zatte mensen zorgden ervoor dat het hostel hier en daar serieus werd toegetakeld. Het dakterras werd tot schroot herleid, verschillende deuren werden ingebeukt en een brandblusapparaat werd leeggespoten. En dat allemaal terwijl wij gezellig op onze kamer, met thee en brownies een Jason Bourne marathon hielden.


Dat was voor ons het signaal dat het tijd was om andere oorden op te zoeken en dat we nu een auto moesten vinden. We besloten op zoek te gaan naar een degelijke auto op internetsites van autodealers ipv gumtree en consoorten. We vroegen Hannah of ze ons indien nodig ons te voeren naar die garages, we konden haar nogal snel overtuigen met brownies als omkoopmiddel.


Marieke

Geen opmerkingen:

Een reactie posten