Fruit plukken begin autgustus

Vrijdag 1 augustus werden we samen met Lena door de tractorchauffeur van Amaroo uitgenodigd om bij hem thuis te gaan bbq'en. Na onze vaste afspraak met de douche besloten we vlug nog om chocolade en wijn te rijden naar Woolworths. Daarna reden we naar Brads' huis en maakten we kennis met zijn familie en vrienden.

Het is in Australië blijkbaar de gewoonte dat elke man een 'shed' ofte een groot uitgevallen tuinhuis voor zichzelf heeft, waar hij na het werk kan zitten relaxen. De shed van Brad en zijn vader was voorzien met van alles en nog wat om er uren in te kunnen verblijven. Er was een houtkachel voorzien, waar wij spontaan door werden aangetrokken van zodra we de shed betraden. :D Daarnaast was er een frigo, een diepvrieser, een gootsteen, een stereo-installatie en niet te vergeten, een gigant van een tv!

De bbq was overheerlijk (veeel vlees natuurlijk) en het gezelschap was zeer amusant. Omdat het al vrij laat was en we hadden allemaal genoeg gedronken, konden we op hun oprit blijven slapen. Ja dat is het voordeel van in je auto te wonen!

Brad beloofde ons die avond om ons samen met zijn broer (Brett) en diens zoon, ons Renmark te tonen vanop de Murrayrivier! En daar konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen. Voorzien van verschillende lagen kleren (Verena droeg twee lange broeken over elkaar!) waren we klaar voor ons boottochtje in een dinghy (een klein aluminium bootje).

We cruisden over de Murray rivier en genoten er van het prachtige landschap. We stopten in een café “the woolshed”, die zoals de naam het al zegt dienst deed als schaapscheerderij. Na er genoten te hebben van een lekkere appelcider trokken we een beetje verder door een sluis in een van de vele meanders van de rivier naar het ideale plekje om te bbq'en en te vissen.

 

Terwijl de mannen bbq'den toonde Will (Brett's zoon) ons de 'bush'. Na 50 meter te hebben gewandeld spotten we plotseling wilde geiten. Will vertelde ons dat die vrij aggressief zijn en dus wandelden we wijselijk de andere kant op. Na de bbq en zonder vissen voeren we terug naar de aanlegplaats.

Eenmaal terug thuis bij Brad, had zijn moeder Lynn een heerlijk avondmaal voor ons voorzien. Er was gebraad met ovengebakken aardappeltjes en pompoen, een assortiment van heerlijke groentjes (waaronder spruitjes) en een overheerlijke bruine saus! We hadden niet echt honger maar aan de geur van deze maaltijd konden we niet weerstaan!

Van plukken kwam er de komende weken niet veel meer in huis. Het was nu echt winter en het vroor, uitzonderlijk hard en uitzonderlijk lang. Dit had als gevolg dat een groot deel van het fruit beschadigd was en er dus niet geplukt kon worden.

Omdat we toch niets beters te doen hadden besloten we een dagje met Bryan en Jeffrey citroenen te gaan plukken. De aannemer waarvoor zij werkten was naar onze mening helemaal niet goed georganiseerd, we konden pas rond 11u beginnen plukken!








En toen zagen we de citroenbomen! Deze bomen zijn wel zeker 5 meter hoog en vormen een gigantische jungle vol lange en scherpe doorns! We kunnen wel stellen dat we na één dagje plukken er meer dan genoeg van hadden.

s'Anderendaags kregen we van Amaroo het bericht dat door de aanhoudende vorst er zeker nog een week niet geplukt kon worden en dat was voor ons het signaal om onze tijd hier af te ronden en verder te trekken.

Vrijdag 8 augustus stond er een verrassing te wachten toen we op onze kampplaats aankwamen. Onze lieve buren: Charmaine, Bryan en Jeffrey, hadden ons kamp versiert met ballonnen.
We maakten eten op het kampvuur en deden een nieuwe poging om een brownie te maken op het vuur. (Een paar dagen voordien hadden we al een poging ondernomen, maar de vlammen hadden de brownie in houtskool veranderd!) Brad (de tractorchauffeur van Amaroo) was langsgekomen en ook Lena vergezelde ons rond het kampvuur. Het werd een fantatische avond!

Zaterdag 9 augustus hielden we een superrelaxdag! Girltalk, nageltjes lakken en een likeurtje proeven. Ja dat is alles wat we gedaan hebben... Er was niet echt sprake van een kater van het feestje, maar een lichte vermoeidheid was toch aanwezig :D

We kookten nog een heerlijke pasta met de verse 'homemade' saus die we van Brad's moeder hadden gekregen.

Zondag 10 augstus

De auto een welverdiende opruimbeurt gegeven. Al het stof en de aarde die we de afgelopen drie maand op de boomgaard hebben vergaard uit de auto verwijderd en alles opnieuw op zijn origineel plekje gestopt. We lieten weten aan Kevin, de uitbater van Lotsa Pots, dat we zeker wilden ingaan op zijn uitnodiging om bij hen 'Sunday dinner' te hebben. Aangezien we wat laat in actie geschoten zijn kregen we een beetje tijdnood.

In de waserrette alles in de grote wasmachine geramd, eens die draaide snel water gaan inslaan en ook nog wat aankopen gedaan in de 'Woolie's' (voeding). Helaas wilden de kledij maar niet drogen waardoor we iets te laat bij de Schubert familie toekwamen.

Initieel een beetje awkward om zo bij iemand binnen te vallen die je niet kent, maar al snel kwam een geanimeerd gesprek op gang. Kevin stelde ons voor aan zijn vrouw Roz en dochters Jacintha en Tanika. Nieuwsgierig volkje :D Hun kennis over België wat bijgeschaaft door onze verhalen. Eenmaal aan tafel werd duidelijk dat deze mensen zeer gelovig zijn. Zo werd er eerst een soort dankgebed gepreveld alvoorens we konden aanvallen op het lekkers.

De maaltijd bestond uit 'Silver something' vlees, dat een tiental uur had moeten koken. Het was blijkbaar gepekeld ook, nuja het was lekker. Een varieteit aan groenten: erwtjes, pompoen/aardappel/zoete aardappelpurree, ajuintjes en aardappels. Heerlijk gegeten en dan volgde een soort broodpudding met rozijnen en rode vruchten. Heerlijk als afsluiter van de maaltijd. Dat twee zo een slanke meiden zoveel konden eten verwonderde hen wel...

Net na de maaltijd kwam de man van één van de dochters thuis. Hij bleek een Zuid-Afrikaan te zijn. Na wat gebabbel in het Nederlands vertelde hij ons dat hij moe was. Hij combineert blijkbaar twee jobs, waardoor hij een minimum aan slaap krijgt.

We hebben dan nog wat gebabbeld over allerlei dingen en dan stelde Kevin voor om een kaartspelletje te spelen. Vier rondjes manielen later deelde Kevin mee dat hij ons heel moeilijk kon lezen. Blijkbaar is hij een 'lifecoach' en probeerde hij ons dus te analyseren. Tja wij 'gesofisticeerde jonge dames' bleken een raadsel te vormen voor hem :D Hij legde zijn systeem van analyse uit aan de hand van een wiskundige tekening met quadranten. De psychologen die dit lezen herkennen mogelijk wat ik hier net vertel. Nuja hij gelooft dat een mens echt kan veranderen en dat ziektes altijd een psychologische reden hebben, in zijn woorden er zit een emotie achter iedere ziekte. Eens die emotie opgelost, ziekte opgelost. Was het maar zo eenvoudig he.

We namen afscheid en keerden terug naar onze kampplaats. Bij het oprijden eens goed de lichten laten binnenschijnen bij Charmaine, die op ons zou wachten. Nuja achteraf bleek dat ze al lag te maffen. We hadden haar verteld waar we heen gingen, en gezegd om 12 u terug te zijn. Als we niet terug waren tegen die tijd zou ze ons komen zoeken. We zijn compleet paranoïde geworden nadat we 'snowtown' bekeken hebben en wat verhalen hebben gehoord over Australische seriemoordenaars.