Fruit plukken juli

Op onze nieuwe kampplaats kwamen er geregeld nieuwe mensen bij. Zo leerden we Adam kennen. Hij is een Soedanese gast van 28 en werkte ook op Amaroo. Hij leek ons een vriendelijke gast en we hielden gezellige avonden rond het kampvuur.

Een Duits koppeltje vergezelde ons ook voor een paar weken, Fred en Celeste waren op doortocht maar besloten enkele weken in de fruitpluk te werken om wat ervaring op te doen. Hele jonge en lieve mensen.

En dan was er nog Lena. Ook zij werkte bij Amaroo, en “woonde” ook al een tijdje in Plush's Bend samen met een heleboel vrienden. Haar vrienden waren een voor een vertrokken naar warmere oorden en zij was de enige die overbleef. Ze was nogal op haar eigen plaatsje gesteld en dus kwam ze enkel rond ons kampvuur zitten , maar trok elke avond terug naar haar eigen private kampplek. Samen met Bryan, Charmaine en Jeffrey was het een drukke bende.

We besloten op onze vrije dag te koken voor iedereen. We maakten kip gevuld met pesto en roomkaas en aardappels gekookt in het kampvuur. Het werd een gezellige avond met veel gebabbel en de belofte van Adam om 's anderendaags voor ons te koken. Traditioneel Soedanees zoals zijn mama het hem geleerd had, want hij was uiteraard de beste kok!

De volgende dag zoals beloofd maakte hij voor ons eten klaar op het kampvuur. Hij ging voor rijst met stoofvlees in tomatensaus en een pikant slaatje met pindakaas. Het was pikant maar heel lekker.

En de dagen kropen voorbij. En het werd kouder en kouder. We konden het kampvuur goed gebruiken. Samen met de hele groep rond het kampvuur zitten had wel iets. Het enige nadeel was dat Adam nadat hij veel had gedronken, nogal luidruchtig werd. Hij had nogal een groot gedacht van zichzelf en vrouwen waren een bezit. Als wij ergens een mening over hadden dan werd dat gewoon weggelachen. Wanneer hij het onderspit moest delven dan werd hij gewoon aggressief. We werden het een beetje beu en daarom gingen we op den duur niet meer rond het vuur zitten maar kropen we na het eten onmiddellijk in ons bed. En het werd duidelijk dat bijna iedereen hetzelfde deed om dat Adam onuitstaanbaar werd. Na een tijdje bleef hij weg en dan keerde de rust terug.

Onze plukdagen kwamen stilaan tot een einde en dus werd het tijd om alles in gereedheid te brengen voor onze volgende roadtrip. De auto moest nagekeken worden door een garagist, we moesten onze aanvraag voor ons visum indienen en afscheid te nemen van al onze nieuwe vrienden in Renmark.

Onze supervisor wilde ons maar al te graag helpen en beveelde ons een garagist aan. We boekten een afspraak en het was geklonken. We konden onze auto voor het werk gaan afgeven en na het werk terug gaan oppikken. Behalve het verversen van de olie bleek er niets te mankeren aan onze auto.

Al dat plukwerk heeft ook een effect op onze kledij...